przed wyjazdem, ledwo żywa, ale jeszcze pisze

(Jancia i Hancia)




(a to zdjęcia z wycieczki do podłowickiego skansenu - zachwycił mnie wszechobecny niebieski kolor chałup, malowanych z zewnątrz i w środku, niebieskich kapliczek i stodół... I to nie byle jaki błękit nieśmiały, tylko piękny, intensywny kobalt, wpadający momentami w fiolet. Śliczne!)









Wieczór przed wyjazdem, ledwie ruszam palcami po klawiaturze ze zmęczenia po maratonie szykowania się i pakowania. Zastanawialiśmy się właśnie z T., czy dałoby się jakoś sprawniej i mniej boleśnie organizować te podróże, ale szczera odpowiedź - chyba nie. Może prezenty dla dalekiej rodziny wcześniej kupić, uzupełnić garderobę wakacyjną dzieci w zeszłym tygodniu, zamiast dwa dni przed - i tyle. Cała reszta jest, po prostu, do przygotowania w ostatniej chwili. I póki nasze dziewczyny same się nie pakują, to tak będzie.
Dorotka wybiera się na obóz,Janka i Hania zostają z moimi rodzicami, a my śmigamy na Ukrainę, w Czarnohorę i Świdowiec, jak się uda. Odkąd mamy dzieci, wyrwaliśmy się w góry kilka razy, ale zawsze na bardzo krótko, 2-3 dni, z nocowaniem w schroniskach. Teraz ma być jak to drzewiej bywało - długa droga, plecaki, namiot i obowiązkowe mycie głowy w strumieniu! Przynajmniej taką mam nadzieję.
Cieszę się też, że swoją ukraińską rodzinę zobaczę.
I zaczynam cieszyć się już na wakacje. W tym roku czeka mnie liczony w dniach urlop, trudno mi się przyzwyczaić, że to nie epoka się otwiera wolności i swobody, tylko te wysepki wolnego od pracy czasu wśród morza zajęć. Na szczęście, na tyle lubię moją pracę, że znoszę to całkiem dobrze.
Zaskoczyło mnie tylko niemile, choć w sumie nie powinno (?) to, że teraz trzeba codziennie gotować obiady dla dzieci. W roku szkolnym jadają zwykle przynajmniej część w szkole i przedszkolu. A teraz właściwie cały dzień można spędzić przy garach, nie zdążę nieraz pozmywać po śniadaniu, a Janeczka już znowu głodna. Aby się ratować z tej opresji przypomniałam sobie moją jedną bardzo dzielną i pogodną znajomą, która, mając pięcioro dzieci, stosowała swoistą trójpolówkę: jednego dnia gotowanie (podstawowy obiad na 3 dni), drugiego niezbędne sprzątanie, a trzeciego prasowanie. CODZIENNIE TYLKO JEDNA Z TYCH RZECZY. To już brzmi lepiej.